WIND N°2

Fragment uit de inleiding door Johan de Vos, 2 november 2014

In zijn boek L’Empire des Signes houdt de Franse filosoof Roland Barthes een pleidooi om te eten met stokjes. Eten met stokjes bevordert het kiezen, een hapje pikant of zuur, iets zacht voor het gehemelte, nog iets van dat, in de volgorde van de eigen smaak. Het vraagt handigheid en aandacht. Maar het is beter.

Deze aandachtige omgang met de dingen leeft hier, in de galerij Pim De Rudder en bij deze expositie. Het is niet moeilijk om te zien dat het werk geraffineerd geschikt is, op de juiste hoogte en een in subtiele verhouding tot de architectuur, het licht, elkaar. Robert De keersmaecker is de curator, met zachte hand maar tegelijk doortastend verzamelde hij dit werk. Hij is als de tuinman-filosoof, diegene die schikt en tegelijk laat groeien. De toeschouwer kan wandelen en savoureren, inderdaad, in de volgorde van zijn eigen smaak.“

...

In afwachting van schilderijen: foto’s, trage landschappen, lichtdonkerinterieurs, een opgerold stuk tapijt, vallende dansers, boomstammen. Het is het werk van de tijdelijke schijnsels. Toch is Margot Dieleman geen wazige dromer. Deze dame weet wat ze ziet. De foto van het landschap die gebruikt werd voor de uitnodiging bijvoorbeeld is scherp van voor naar achter, de dichte plantengroei is van een voelbare detailweergave. Met deze exactitude – zelfs in kleur – creëert ze het bijna geluidloze.

Ze liet de foto’s printen op mat papier, niet de matheid van vloeipapier maar het donkere mat dat tegelijk zacht aanvoelt en glad is. We hebben de neiging om het te betasten, maar dat mag niet. Het papier weigert aanrakingen. Het kweekt schoonheid die op zichzelf staat.

Margot Dieleman is wetenschapper. Ze hanteert een exacte benadering die tegelijk poëzie in zich draagt.