Margot Dieleman
De reeks foto’s die Margot Dieleman naar aanleiding van de opening van het vernieuwde Kunst In Huis filiaal presenteert, maakt deel uit van een groter geheel.
“My Garden” is een fragment uit het “Dreams & Memories” project.

De keuze om juist deze fotoreeks (rond een vervallen serrecomplex) in het Warandep’Ant te tonen werd mee bepaald door de grote glaspartijen van het gebouw. De plaats waar en de manier waarop een werk getoond wordt is voor Margot Dieleman heel belangrijk.

In Dreams & Memories (1) My Garden wil ze een wereld tonen achter de zichtbare realiteit.
Ze wil de werkelijkheid openbreken en ze verlaten. Paradoxaal genoeg betekent dit verlaten van de werkelijkheid het openen van haar eigen innerlijke wereld.
De fotografie is hier het tuinpoortje dat ons misschien toegang kan verschaffen tot haar wereld.

Een tuin is een ruimte om in te wandelen, om in te verwijlen, om in te rusten.
“Mijn tuin” is vaak een heel persoonlijke plek, vormgegeven, bezaaid en bezield door de eigenaar. Het is een afgesloten gebied waar niet iedereen toegelaten wordt. Terwijl buiten de wereld verder raast vindt men er beschutting en bescherming. Het is er veilig.

Wanneer Margot Dieleman een vervallen serrecomplex, een vroegere kwekerij van orchideeën, via de fotografie tot haar tuin maakt ontstaat er een unheimliche sfeer. Is dit de tuin waarin ze verpozing zoekt? Haar kinderen laat spelen? Tot rust komt?

De serre is een symbool van vruchtbaarheid en groei maar ook van kunstmatig leven. Een plaats vol licht waar warmte wordt vastgehouden. De serre is een concurrent van de zon. Een symbool van beschaving. Wie een serre heeft is minder afhankelijk van de grillen van de natuur.
Eens de mens de serre verlaten heeft zal de natuur snel de bovenhand nemen op de cultuur.
Het serrecomplex van Margot Dieleman is geen veilige omgeving. Glasscherven en halfverborgen reservoirs vormen een permanent gevaar. Achter elke woekerende klimplant is er de dreiging van het onbekende. Of de betoverende aanwezigheid van een anonieme vrouw. De fotograaf kijkt toe en registreert haar. Wat daar precies gebeurt, laat de kunstenaar onuitgesproken.

Raf Coenjaerts
Directeur Kunst In Huis